Cesaret edemediklerimiz üzerine

Edemediklerimizle başlıyorum cümleye evet. Çünkü edemediğimi açıkça belirtme girişimi beni tedirgin ediyor. Yargılanma korkusuyla söyleyemediğimiz tüm düşünceler bizleri ve özellikle beni saçma sikim bir hale sokuyor. Ha tabi bir de bu sorunun esas kaynağı "anlaşılmama korkusu." Neyi, kime anlatmak zorundayım ki sanki ? Bir kaç saçma metafor, biraz süslü cümleler zaten anlaşılmayanı gizlemiyor mu ? 

Ve sonrasında okuyan kişi vay amına koyim bu adam ne demiş böyle tribine girmiyor mu ? Esas anlatılmak istenenin anlaşılmaması ama gelecek tepkinin bu kadar basit olması, içinde bulunduğum durumu özetliyor.

Burda boş yapıp ne insanı yereceğim ne de muhataba alınmayacak insanların durumlarını özetleyeceğim. Ama yadsınamaz bir gerçek varsa o da tüm bu sarf ettiğim cümlelerimin asla beni tatmin etmeyecek olmasıdır. Çünkü muhataba aldığım tek kişi şuan benim. Ve kendime anlaşılmayı başaramadan bir başkasına bunu yapamayacağım.