Tecavüzü Meşrulaştıranlar Üzerine

Görülme istekleri çok bariz insanlar topluluğu olarak bugün popüler kültürün bariz emperyalist kalıntılarının yüzümüze yüzümüze vurduğu bir kahve zincirindeyiz. Ekonomik kültürel ve demografik bütün sorunları hiçe sayarak acınası varlıklarını göstermeye çalışan onlarca insan görüyoruz. Bir o kadar korkak, bir o kadar gösteriş meraklısı ve bir o kadar sahte olmak işten içe kendilerini utandırıyorlar olsa gerek diye tahmin ediyorum. Farkında olmadan göründüğümüzü sandığımız bir aynanın karşısındaymış gibi tezahür ettiğimiz kişiliklerin başka bir gözle bağıntısının olmaması gerçeği içten içe rahatsız ederken, kendi yalanlarımızın tatlılığı bu kadar bariz, bu kadar göz önündeyken çevremdeki insanlar ve kendim dahil olmak üzere... Acıyorum. 

Kakofoni; kendi sesine tahammülü olmayanların, diğerlerine zoraki, coşkuyla tacizi meşru gördükleri insaniyet yoksunluğu.

Bazen sadece dinlemek daha hoş değil midir ? Göğün gürültüsünü, yağmurun sokakları döğüşünü dinlemek... 

Acaba elimizdeki fırsatların, güzelliklerin farkında olmayabilir miyiz ? 

Acaba sandığımızdan daha kör olabilir miyiz ? 

Ne yapmaya çalışıyor ve ne elde ediyor olabiliriz ? At gözlüklerimizi kendi irademizle gözüme gözümüze sokup bunun memnuniyetini yaşamak mantık doğrultusunda mıdır ? Bir rüya, bir yağmur bazen göğün alaca mavisi yeterince muhteşem değil midir ? Doğaya yaptığımız bu reddi mirasın sebebi nedir ? Mutluluğu reddetmek bu kadar basit midir ?

Öyle sanıyorum ki sıcak bir bardak çay içmek, göğün çocuklarını katlini izlemek yeterince lezzetlidir. Kara kapaklı kitabımın duman sarısı sayfalarını doya doya hissetmek gayet tabiidir.

- Ahmet Atalay BUDAN 

Direkt kopyalayan : Heren